กอดให้แน่นขนาดไหน ถึงเวลาเขาก็ไปอยู่ดี

ตอนมา : เจ้ามาคนเดียว
ตอนไป : เจ้าก็ไปคนเดียว
ตอนมา : เจ้าอ่อนแอ
ตอนไป : เจ้าก็อ่อนแอ
ตอนมา : เจ้าไม่มีเงินทองข้าวของมากมาย
ตอนไป : เจ้าก็ไม่มีเงินทองข้าวของอะไรเลย
ตอนเจ้าอาบน้ำครั้งแรก มีคนอาบให้เจ้า  ตอนเจ้าอาบน้ำครั้งสุดท้าย ก็มีคนอาบให้เจ้า
นี่คือ ความจริงของชีวิต !!!

แล้วทำไมมนุษย์เราจึงมีเต็มไปด้วย  ความอาฆาตพยาบาท อิจฉาริษยา
เกลียดชัง ขุ่นเคือง หยิ่งทะนง โลภ และเห็นแก่ตัวมากมาย ขนาดนั้นไปทำไมกัน
เพราะตอนที่เราต้องจากไป  เราก็เอาอะไรไปไม่ได้เลยแม้แต่อย่างเดียว
มีแต่บุญและบาปเท่านั้น ที่จะติดตัวเจ้าไปสู่ภพใหม่

คำสอนสุดท้ายก่อนพระพุทธองค์ จะเสด็จดับขันธปรินิพพาน พระองค์ตรัสสอนไว้ว่า “จงอย่าประมาท”

• • อย่าประมาทในชีวิตว่าจะยืนยาว
  • อย่าประมาทในวัยว่ายังหนุ่มยังสาว
  • อย่าประมาทในสุขภาพว่ายังแกร่งกร้าว
  • อย่าประมาทในเวลาว่ายังเหลือมากเกินจะกล่าว
  • อย่าประมาทในธรรมะและบุญกุศลว่า “เอาไว้ก่อน วันหลังค่อยทำ”

ใครก็ตามที่ตั้งตนอยู่ในความไม่ประมาท คนคนนั้นได้ชื่อว่า เป็นผู้ใช้ชีวิตที่คุ้มค่าที่สุด
ส่วนใครก็ตามที่ประมาท พระพุทธเจ้าตรัสว่า เป็นคนที่ ตาย ไปแล้วครึ่งตัว
คำถามสำคัญที่สุด ที่เราจะถามตัวเองก่อนจากโลกนี้ไป ก็คือ ท่านได้เตรียมตัวให้พร้อม
ต่อการจากลาโลกนี้ไปแล้วหรือยัง ?

มาตัวเปล่าแล้ว ก็ไปตัวเปล่า  ตาย แล้ว เอาอะไรไปไม่ได้เลย
ตาย แล้วไปไหน คนเราเกิดมาทำไม จงอย่าประมาทในการใช้ชีวิตเลย !!!